Καλωσορισατε στο SensedPlace Blog!

Το SensedPlace προέρχεται από μια γενικότερη ιδέα για τη δημιουργία ενός χώρου και δικτύου παρουσίασης και ανταλλαγής ιδεών κοινωνικο-πολιτιστικού χαρακτήρα. Μέρος αυτής της ιδέας είναι και το Blog στο οποίο βρίσκεστε όπου δημοσιεύουμε σκέψεις, άρθρα, σχόλια, ιδέες, ανταποκρίσεις, παρουσιάσεις και πληροφορίες από τον ευρύτερο κοινωνικό και πολιτιστικό χώρο του δικού μας, αλλά ίσως και του δικού σας, κόσμου...



25.4.10

η Ελλάδα πότε πεθαίνει;




Όλοι γνώριζαν πως αυτό το σύστημα απαξιών του δημοσίου βίου όπου όλοι τα παίρνουνε κι όλοι κλέβουνε όσο μπορούν το κράτος αλλά εφόσον μας δίνει την ευκαιρία να κάνουμε τη δουλειά μας και να τα πάρουμε κι εμείς  άμα λάχει, δεν τρέχει τίποτα. Καμιά έγνοια για την νοοτροπία του έλληνα ο οποίος είναι σαφώς πιο μάγκας από τους άλλους και ζει καλύτερα από όλους τους ευρωπαίους με τα καλύτερα αυτοκίνητα, τα καλύτερα τσιμπούσια, τα καλύτερα καφέ και μπαρ και τον καλύτερο καιρό και τοπία. Ήδη από τη δεκαετία του 80’ που ο Παπανδρέου ο δεύτερος ο παπατζής έφερε την ευημερία στους έλληνες και μετέτρεψε την ήδη μετακατοχική νοοτροπία του έλληνα που ήθελε να τρώει συνεχώς μετά από τόση πείνα σε ανεξέλεγκτη ανάγκη για χλιδή, καταναλωτική υπερβολή και απληστία. Μητσοτάκης, Σημίτης, Καραμανλής συνέχισαν στο ίδιο μοτίβο μεταλλάσσοντας ο καθένας με τη σειρά του μόνο την μάσκα ενός καταστροφικά φιλελεύθερου μοντέλου ανάπτυξης και οικονομίας πάνω σε έναν λαό ολοένα πιο εθισμένο στην ευκολία ή την αναζήτησή της. Πιστωτικές κάρτες για όλους, δάνεια για όλους, χρηματιστηριακός τζόγος για όλους, μαύρα λεφτά για όλους ήταν το πραγματικό προεκλογικό σύνθημα για χρόνια του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, το μόνο που άλλαζε ήταν ο τρόπος που υπόσχονταν αυτήν την ευημερία και ο τρόπος που παρουσίαζαν την αντιφατική τους ηθικολογία στον αντίποδα της διαφθοράς που εν γνώσει τους διατηρούσαν. Και ο λαός να τους επικροτεί είτε λόγο οικονομικής και κοινωνικής αγραμματοσύνης είτε γιατί το βόλεμα ή την ελπίδα του βολέματος είχε γίνει τρόπος ζωής πλέον. Από την άλλη μια αριστερά συνεχώς διασπασμένη και υπό διάσπαση της διάσπασης, με διαφωνίες χωρίς ουσία και ξύλινο ή χάρτινο λόγο, με πανό και διαδηλώσεις, απεργίες και συνδικάτα σ’ ένα θέατρο που επαναλαμβάνονταν κάθε χρόνο, με το ίδιο σενάριο και μικρές αλλαγές στα σκηνικά και στους ηθοποιούς. Μια αριστερά ανίκανη να ορθώσει πραγματικό λόγο εγκλωβισμένη στους ένδοξους αγώνες της όπως η νεότερη Ελλάδα παρέμεινε εγκλωβισμένη στο ένδοξο παρελθόν της αρχαίας Ελλάδας.


Τέλη του 2009 και ο μέσος νεοέλληνας συνειδητοποιεί σιγά-σιγά πως τα πράγματα δεν πάνε καλά. Συγκεκριμένα, αυτό το είχε συνειδητοποιήσει ίσως πιο πριν αλλά πλέον αρχίζει να φοβάται πως τα πράγματα είναι πιο σοβαρά από άλλες φορές. Αρχίζουν να του φταίνε οι συνήθεις ύποπτοι Τούρκοι, Αμερικάνοι, Αλβανοί, Σκοπιανοί αλλά και να ξαναφέρνουν σε πρώτο πλάνο τους Ναζί που λεηλάτησαν την Ελλάδα στην κατοχή, τους Άγγλους που κλέψαν τα ελγίνεια, το πετρέλαιο που έχουμε και δεν μας αφήνουν να εξορύξουμε και τη χοληστερίνη που είχαμε όταν αυτοί ανακάλυπταν το κρέας.  Αρχίζουν να του φταίνε όλοι, εκτός από τον ίδιο, τον τίμιο ανθρωπάκο «Τίμιε άνθρωπε κυρ Παντελή», που ψήφιζε τόσα χρόνια ΠΑΣΟΚΟΝΔ, έκρυβε ότι μπορούσε από την εφορία, λάδωνε και λαδωνόταν αν χρειαζόταν, έδινε στους γιατρούς τα φακελάκια και το θεωρούσε φυσιολογικό και αναπόφευκτο, έπαιρνε τις επιδοτήσεις από την Ευρωπαϊκή ένωση και άνοιγε πολιτιστικά κέντρα με εσπρέσο, σουβλάκι, στριπτίζ και λαϊκά άσματα αλλά και με ολίγα αρχαία, Θεοδωράκη και Νταλάρα έτσι για να μην καρφωνόμαστε. Εκεί γύρω στις αρχές του νέου αιώνα πόνταρε στο χρηματιστήριο και πίστεψε πως θα γίνει πλούσιος, η απληστία του χτύπησε κόκκινα στα σκυλάδικα, στα αυτοκίνητα, στις κάρτες, στα ρούχα, στο σεξ με αλλοδαπές εξαναγκασμένες από την ευημερία του να γίνουν πόρνες. Μια εθνική ευαισθησία και ένας πατριωτισμός που καταναλώθηκε στο ότι όλοι μας ζηλεύουν και θέλουν το κακό μας. Καμία διαμαρτυρία για το τριτοκοσμικό περιεχόμενο της εθνικής παιδείας, της εθνικής υγείας, της εθνικής νοοτροπίας. Στο να φωνάζουμε πως η Μακεδονία είναι ελληνική και πως οι Τούρκοι παραβιάζουν τον αέρα και το νερό μας χωρίς να διερωτόμαστε πως οι αναχαιτίσεις και οι πολεμικές ασκήσεις γίνονται με αγορές εξοπλισμών εις βάρος της παιδείας, της υγείας και άλλων κοινωνικών αγαθών. Χωρίς να σκεφτόμαστε πως ψωνίζουμε όπλα από τα ίδια μαγαζιά που ψωνίζει και ο υποτιθέμενος εχθρός. 

Ας ελπίσουμε τα επόμενα χρόνια να φέρουν μια γενικότερη αφύπνιση του λαού  όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη και στον κόσμο. Ας ελπίσουμε αυτή η αναμενόμενη κατά τ' άλλα συγκυρία γενικότερης συρρίκνωσης της όποιας ευημερίας να ωφελήσει σε μια αλλαγή νοοτροπίας, σκέψης και να ωθήσει στην αναζήτηση μιας διαφορετικής ποιότητας ζωής με διαφορετικές αξίες από αυτές που αναπτύχθηκαν μεταπολεμικά. Διαφορετικά τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα για όλους αλλά κυρίως για τους έλληνες που βρίσκονται, δικαιολογημένα κατά την άποψή μου, στο μάτι του κυκλώνα. Είναι πλέον φανερό πως η μόνη λύση για κάτι καλύτερο είναι να μετατρέψουμε την συγκυρία σε ευκαιρία γιατί οικονομική ανάκαμψη δεν θα έρθει ποτέ, τουλάχιστον έτσι όπως θέλουν να την οραματίζονται οι κυβερνόντες και οι υποψήφιοι κυβερνήτες. Η ευκαιρία είναι να υπάρξει σταδιακή και βαθειά αλλαγή νοοτροπίας από δω και για τις υπόλοιπες γενιές. Μας έχει πάρει και μας έχει σηκώσει ήδη, ας προετοιμάσουμε τη αρχή μετά το τέλος. Διαφορετικά το τέλος θα μείνει τέλος, της Ελλάδας και της κάθε Ελλάδας.



18.4.10

η εκδίκηση της γυφτιάς


Προσεχώς Έλληνες
του Στέλιου Κούλογλου 
αναδημοσίευση από το tvxs.gr 

Η ντροπή της Αμαρύνθου, η συνομωσία σιωπής μιας τοπικής κοινωνίας που -με την βοήθεια της απίστευτης ελληνικής Δικαιοσύνης- αποφάσισε να συνθλίψει μια μικρή μετανάστρια αντί να παραδεχθεί τα λάθη της, ήρθε να θυμίσει ξανά πόσο ξενοφοβική και φασιστοειδής παραμένει η ελληνική κοινωνία. Πλησιάζει όμως η ώρα που η χώρα θα πληρωθεί με το ίδιο τίμημα, εξ ου και το άρθρο που ακολουθεί. ΣΚ

Έχει τελικώς και τα καλά της η περιπέτεια στην οποία έχει μπει η χώρα τους τελευταίους μήνες. Σίγουρα έχουμε γίνει διεθνώς ρεζίλι: εκτός ίσως από τον Μπιν Λάντεν και λίγο πιο πριν τη Μόνικα Λουίνσκι, δεν υπάρχει άλλο θέμα που να έχει συζητηθεί τόσο πολύ τα τελευταία χρόνια στα διεθνή ΜΜΕ όσο η οικονομική κατρακύλα της Ελλάδας και η μπαγαποντιά των κυβερνήσεών της. Σίγουρα η συνταγή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που ήδη εφαρμόζεται θα προκαλέσει ύφεση στην οικονομία και κύματα ανέργων. Γενικώς, μας έχουν κοπεί τα φτερά, αλλά υπάρχει και ένα καλό σε όλα αυτά: οι Ελληναράδες έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους.

Πάει πια η εποχή που όλοι μας ζήλευαν γιατί εμείς περνάμε καλά, ενώ οι κουτόφραγκοι δουλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ, οπότε και κλείνονται στο σπίτι: οι Νεοέλληνες με τις δυο και τρεις δουλειές συνειδητοποιούν ξαφνικά ότι, ενώ εργάζονται περισσότερο από τους άλλους Ευρωπαίους, αμείβονται λιγότερο και απολαμβάνουν τις χειρότερες κοινωνικές υπηρεσίες. Πάνε τα μεγαλεία με την «ωραιότερη χώρα του κόσμου» που τη ζήλευαν Βρετανοί και άλλοι ομοφυλόφιλοι. Τέρμα το παραμύθι με τις παλιές καλές εποχές, όταν εμείς είχαμε δάσκαλο τον Σωκράτη και παρακολουθούσαμε τραγωδίες του Σοφοκλή, ενώ αυτοί ήταν σκαρφαλωμένοι στα δένδρα και έτρωγαν καρπούς.

Η χαριστική βολή ήρθε από τη γειτονική Τουρκία, με την οποία δεν θέλαμε μέχρι πρότινος να έχουμε σχέση λόγω διαφοράς επιπέδου: τώρα ο τουρκικός Τύπος αναρωτιέται πώς μπορεί να βοηθηθεί ο γείτονας που φαλίρισε, η κυβέρνηση Ερντογάν προσφέρει χείρα βοηθείας προτείνοντας αμοιβαία μείωση των εξοπλισμών και παρ' όλα αυτά -με την εξαίρεση κάποιων δημοσιευμάτων που έχουν σίγουρα χρηματοδοτηθεί από εμπόρους όπλων και υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να συνεχισουμε να σπαταλάμε σε οπλισμούς- δεν αντιδρά κανείς. Σε λίγο θα μας την πουν και οι «Γυφτοσκοπιανοί», σ' εμάς, τους απόγονους του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Υπάρχουν, βέβαια, κάποιες ηρωικές εξαιρέσεις που δυστυχώς κανείς δεν παίρνει στα σοβαρά. Όπως οι βατραχάνθρωποι που, σε μια επίδειξη του ανώτερου ελληνικού πολιτισμού, βροντοφώναξαν στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου ότι είναι έτοιμοι να γδάρουν ζωντανό τον κάθε Αλβανό. Η δε μεγάλη ψυχρολουσία ήρθε από την Κύπρο, που υποτίθεται ότι είναι αυτή που φυλάει τις Θερμοπύλες: τόσο η δολοφονία ενός εκδότη που είχε υποστηρίξει το όχι στο δημοψήφισμα Ανάν όσο και η εξαφάνιση της σορού του «Τάσσου» Παπαδόπουλου αποδόθηκαν αρχικά σε ανθελληνικούς κύκλους και διεθνείς συνομωσίες, για να αποκαλυφθεί γρήγορα ότι επρόκειτο για Ελληνες πεζεβέγκηδες που ζητούσαν ριάλια.

Και να φανταστεί κανείς ότι είμαστε ακόμη στην αρχή. Γρήγορα, όλοι αυτοί οι μετανάστες που αντιμετωπίστηκαν σαν πολίτες τρίτης κατηγορίας θα πάρουν την εκδίκησή τους. Ήδη η Ελλάδα υφίσταται διαρροές: τα καλύτερα μυαλά της χώρας έχουν αρχίσει να την κάνουν για το εξωτερικό και αν τα πράγματα συνεχίσουν έτσι θα αρχίσει μετανάστευση τύπου δεκαετίας του '60. Πάει πια η εποχή που στα σκυλάδικα με τις «προσεχώς Βουλγάρες» σπαταλήθηκαν οι κοινοτικές επιδοτήσεις και οι τελευταίες ευκαιρίες που είχε η χώρα για να χαράξει καινούργια πορεία. Σε λίγο, σε άλλες χώρες, θα έχει «προσεχώς Έλληνες». Γιατί αυτή είναι η μοίρα κάθε νεόπλουτου,ξενοφοβικού λαού που, ξεχνώντας το παρελθόν του, υπονομεύει το μέλλον του.