Η αλήθεια είναι πως όταν ξεκίνησε ο αγώνας δεν εντυπωσιάστηκα τόσο από τις βρισιές που ξεστόμιζαν οι περισσότεροι φίλαθλοι, άντε να μην ήξερα μία στις δέκα, πράγμα εντελώς φυσιολογικό για την ηλικία μου αφού ακόμα και στο σχολείο όταν διαβάζαμε ένα καινούριο κείμενο, υπογραμμίζαμε αρκετές άγνωστες λέξεις και το πρώτο πράγμα που έκανε η δασκάλα μετά την ανάγνωση ήταν να μας τις γνωρίσει. Στο γήπεδο λοιπόν, δεν θα είχα πολλές άγνωστες λέξεις, αν δεν υπήρχαν τρεις-τέσσερις χοντροί μεσήλικες που το υβρεολόγιο τους ήταν ξεχωριστό. Ήταν κάτι σαν μικροί μπαμπινιώτιδες των βρισιών. Ξεπερνούσαν κατά πολύ τον μέσο όρο των άλλων φιλάθλων αναφορικά με την αισχρότητα, τη σύνθεση και τον τρόπο.
Τους τρεις χοντρούς από το γήπεδο τους θυμήθηκα απόψε πέφτοντας πάνω στο πρόσφατο βίντεο όπου ένας χοντρός βουλευτής της Χ.Α. βρίζει τους ηθοποιούς σ’ένα θέατρο στην Αθήνα. Απ΄ό,τι κατάλαβα οι ηθοποιοί ανεβάζουν μια παράσταση που δεν του αρέσει. Οι τρεις χοντροί επαρχιώτες στο γήπεδο μοιάζανε πολύ με τον συγκεκριμένο βουλευτή. Χρησιμοποιούσαν παρόμοιες λέξεις και είχαν το ίδιο στυλ. Μόνο που δεν ήταν βουλευτές αλλά αληταριό της πιάτσας, ο ένας χαρτόμουτρο ταξιτζής, ο άλλος αλκοολικός φορτηγατζής, ο τρίτος χοντροκομμένος μικροτσιφλικοαγρότης... που ακόμα και μέσα στο σινάφι τους μάλλον ξεχώριζαν. Από την άλλη, δεν έβριζαν ηθοποιούς θεάτρου κανονικού αλλά τους διαιτητές (κυρίως) αλλά και τους παίκτες της αντίπαλης ομάδας. Τώρα που το σκέφτομαι είχαν περισσότερη φαντασία στις βρισιές από τον χοντρό βουλευτή της Χ.Α... και περισσότερο χιούμορ καμιά φορά... Επιπλέον, δεν νομίζω να ήξεραν τι είναι ρατσισμός αλλά και να ήξεραν δεν είχαν θύματα να τον εφαρμόσουν και να κατασκευάσουν ρατσιστικές βρισιές. Απλά τα πράγματα, το θέατρο τους και ο πολιτισμός τους όλος ήταν το ποδόσφαιρο και η δουλειά τους το τιμόνι του ταξί, του φορτηγού και του τρακτέρ. Υπήρχε μια κάποια λογική και τα πράγματα ήταν λίγο-πολύ στη θέση τους.
Το πως σήμερα ο αλκοολικός φορτηγατζής έγινε νεοναζί βουλευτής και αντί να πάει στο γήπεδο να βρίσει τους διαιτητές και τους αντίπαλους παίκτες πάει στα θέατρα και βρίζει τους ηθοποιούς και τους αλβανούς, ας μου το εξηγήσουν εκείνοι που από τότε που με πήγε ο παππούς μου στο γήπεδο (και από παλιότερα ίσως) μέχρι σήμερα, διατηρούν Υπουργείο Πολιτισμού με ενσωματωμένο Υφυπουργείο Ποδοσφαίρου (αθλητισμού τάχα...) και Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων. Όχι μόνο οι κυβερνητικοί αλλά κι αυτοί που τους ψήφισαν... ας προσπαθήσουν να εξηγήσουν αυτό αντί να αναρωτιούνται πως φτάσαμε εδώ κάνοντας τους ανήξερους και τους αθώους...
