πόσο ρομαντικά εξωπραγματικός μοιάζει ο στίχος του ποιητή Τάσου Λειβαδίτη που λέει:
Μένουμε πάντα καθένας με και για τον εαυτό του και όλοι εναντίον όλων…
Μόνο οι εχθροί μας μας ενώνουν κι όταν ξεμένουμε από ενεργούς άμεσους εχθρούς τότε χωριζόμαστε σε ομάδες μεταξύ μας και θάβουμε ο ένας τον άλλον, μέχρι να μείνουμε μόνοι μας και στο τέλος να γίνουμε εχθροί του εαυτού μας… του εαυτού μας που υπερεκτιμάμε και υποτιμάμε πολύ εύκολα αλλά αυτό-εκτιμάμε δύσκολα.
Φιλίες facebookωμένες, σχέσεις γεμάτες εγωισμούς και ανασφάλειες… παρέες του κουτσομπολιού και της ανοησίας, έρωτες για μόστρα, μοναξιές με δωρεάν κλίσεις…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου