Κ.Κ.Ε. – Π.Α.Μ.Ε. – ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΑΙ ΣΚΑΤΑ ΠΑΤΗΜΕΝΑ

Τετάρτη 10 του μήνα αποφάσισα να απεργήσω και να πάω στην συγκέντρωση - πορεία διαμαρτυρίας στη Θεσσαλονίκη. Λίγο πριν μιλούσα με τον φίλο μου τον Τάσο και μου λέγε πως δε γουστάρει τις πορείες και τις διαμαρτυρίες στους δρόμους και μου το αιτιολόγησε με επιχειρήματα που εγώ αρχικά θεώρησα ασήμαντα. Αργότερα βέβαια κατάλαβα πόσο δίκιο είχε.

Κομμουνιστές παντού. Οι μισοί μαζεύτηκαν στο άγαλμα του Βενιζέλου και οι υπόλοιποι στο εργατικό κέντρο. Μιλούσαν ασταμάτητα από τα μικρόφωνα φωνάζοντας χαρακτηρίστηκα κάθε λίγο: « Όχι ψήφο στους Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ & ΛΑΟΣ.» και πολλά άλλα που είχαν γραμμένα από το 1960.

Σε λίγο έφτασαν και μαθητές εκεί.

Καλά ρε γελοία κομματόσκυλα ο σκοπός της συγκέντρωσης και της πορείας είναι να μαζέψετε ψήφους; Ε όχι ρε καραγκιόζηδες προτιμώ τις μαθητικές πορείες με το αυθόρμητο ξέσπασμα στις βιτρίνες παρά την προπαγάνδα σας.

Φεύγω τσατισμένος και γίνομαι μπαρούτι όταν λίγο αργότερα βλέπω τον Κούγια στην TV να λέει:

« Το αν θα έπρεπε να πεθάνει ο Αλέξης θα το κρίνει η δικαιοσύνη ».

Ο φίλος μου πήγε σπίτι να παίξει κιθάρα. Φεύγοντας μου είπε: Εγώ διαμαρτύρομαι κάθε μέρα με την στάση μου. Δεν τους ψηφίζω, αν μου καταπατούν τα εργασιακά δικαιώματα αλλάζω δουλειά ξανά και ξανά, κάνω καταγγελίες, δεν παίρνω δάνεια και πιστωτικές και πολλά άλλα… Αν το έκαναν όλοι αυτό κάτι θα άλλαζε.

Στις πορείες βάζουν μπάτσους να τα σπάνε για να φανούν αυτοί οι καλοί. Εξάλλου ποιος θα πληρώσει τα σπασμένα;

Όσο για τους πιτσιρικάδες που δείχνουν οι τηλεοράσεις ως κουκουλοφόρους να σπάνε, άσε δε μας παίρνει να λέμε τίποτα.

Σκέψου μόνο πως μεγάλωσαν με όνειρα playstation και τηλεόρασης και τώρα βγήκαν να τα πραγματοποιήσουν.