Αν και η μηχανή του Blog δεν έχει ζεσταθεί ακόμα, μου είναι δύσκολο να μην αναφερθώ στο ολοκαύτωμα της Ελλάδας. Από την άλλη βέβαια είναι ακόμα πιο δύσκολο να βρει κανείς λέξεις σε τέτοιες περιπτώσεις. Οι πολιτικοί υπεύθυνοι, ως συνήθως, εκφράζουν την οδύνη τους και κάνουν τις παρθένες. Ίσως να κατάφεραν να πείσουν τους εαυτούς τους πως δεν έχουν κάποια άμεση ευθήνη για όλα αυτά. Διαφορετικά δεν εξηγείται το ότι είναι ακόμη στις θέσεις τους και το ότι σε μερικές μέρες θα έχουν μούτρα να ζητήσουν την ψήφο του λαού. Οι κοινωνικοί υπεύθυνοι, δηλαδή όλοι εμείς και ιδιαίτερα όσοι είδαν τις φλόγες να περνάν ξώφαλτσα δίπλα τους, ίσως ξυπνήσουν από το λήθαργο. Οι υπόλοιποι ας περιμένουμε να καεί το στρώμα μας για να ξυπνήσουμε.
Για νανούρισμα σας στέλνω ένα τραγουδάκι του Τζιμάκου.
Η Ελλάδα στα κάρβουνα
Μια χώρα χωράφι, στη μέση εγώ
σκιάχτρο σε ράφι βυζαντινό
με ηρωικό ριπλέι, με μια ταρζανιά
πυροβατώ σ' αναμμένα σκατά
Βυζαίνω πουτάνες, χαμένο μωρό
μ΄ αφήσανε μάνες σε κάποιο χορό
στα βράχια του Ζάλογγου, στον Ευρωγκρεμό
αναστενάρης, ζογκλέρ, ζιγκολό
Η Ελλάδα στα κάρβουνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου