ένοχες σιωπές

Σήμερα θα γίνω για μερικούς κακός αλλά ένα από τα ελαττώματα μου είναι ότι δεν μπορώ να βγάλω το σκασμό ακόμα και για θέματα «ταμπού» όπως το παρακάτω.

Πρόκειται για ένα θέμα το οποίο απέφευγα να αναφέρω τόσο καιρό σεβόμενος, όχι την ιδιότητα του αρχιεπισκόπου, όσο το γεγονός ότι ένας άνθρωπος είναι προσβεβλημένος από μια σοβαρή ασθένεια. Όμως διαβάζοντας ένα άρθρο (το οποίο παραθέτω παρακάτω) αποφάσισα να το πω αυτό που μ' έχει εξοργίσει εδώ και καιρό.

Μου φαίνετε πέρα για πέρα άδικο, το ελληνικό κράτος να καλύπτει τα υπέρογκα έξοδα που δαπανήθηκαν για τη νοσηλεία, μεταφορά, επεμβάσεις του αρχιεπισκόπου στις ΗΠΑ. Το γεγονός ότι ο ίδιος δεν αρνήθηκε το δώρο της πολιτείας δεν με εξέπληξε. Με εξέπληξε που κανένας δεν αντέδρασε σε αυτό. Τόσοι «χριστιανοί» που υποφέρουν από παρόμοιες και ακόμα χειρότερες παθήσεις από αυτήν του αρχιεπισκόπου, στοιβάζονται στα νοσοκομεία και οι περισσότεροι αφήνονται στη μοίρα τους.

Το υγειονομικό σύστημα της χώρας πάει από το κακό στο χειρότερο και οι ελλείψεις είναι τραγικές αν αναλογιστούμε ότι θέλουμε να λεγόμαστε «ανεπτυγμένη» χώρα. Αν με την ευκολία που δόθηκαν τα εκατομμύρια για την νοσηλεία του Χριστόδουλου δινόντουσαν και για την αναβάθμιση της υγείας στην Ελλάδα, ίσως να μην έμπαινα στον κόπο να σχολιάσω το συγκεκριμένο γεγονός. Αν η εκκλησία δεν είχε τα χρήματα να καλύψει τα έξοδα του αρχιεπισκόπου της πάλι θα το πέρναγα στο ντούκου. Αλλά ούτε το ένα ούτε το άλλο συμβαίνει. Αν όσοι δεν μιλάνε είναι επειδή το θέμα είναι ευαίσθητο, τότε ας βγάλουν την ευαισθησία τους και στους χιλιάδες αρρώστους που υποφέρουν, όχι μόνο από την αρρώστια τους αλλά και από την αδιαφορία – αδυναμία του κράτους να τους περιθάλψει. Αν πάλι κανείς δεν μιλάει επειδή σέβεται τον Χριστόδουλο και τον ρόλο του, τότε αυτομάτως δεν σέβεται όλους όσους υποφέρουν από τις ελλείψεις στη δημόσια υγεία.

Πάντα πίστευα πως το λιγότερο που μπορεί να κάνει κανείς για να αλλάξει κάτι είναι να μιλάει. Το λιγότερο. Γιατί η σιωπή είναι συνενοχή...

Ακολουθεί αναδημοσίευση άρθρου της «Ελευθεροτυπίας»

Δύο γιατροί για όλη την Ελλάδα!

Της ΛΙΑΝΑΣ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

Εχουν αφήσει 800 ασθενείς στη μοίρα τους. Γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τα 50 Ελληνόπουλα που γεννιούνται με τη νόσο κάθε χρόνο. Οι παροικούντες το υπουργείο Υγείας κωφεύουν συστηματικά επί δεκαετίες, αφήνοντας στη μοίρα τους τα άτομα που πάσχουν από κυστική ίνωση.

Η κυστική ίνωση είναι νόσος πολυσυστηματική, θανατηφόρος και οι ασθενείς πρέπει να νοσηλεύονται σε ειδικά κέντρα με ανάλογη υποδομή, ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό εξειδικευμένο στην πάθηση. Αυτά τα κέντρα -σε αντίθεση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες- δεν υπάρχουν στην Ελλάδα.

Η περίθαλψη και νοσηλεία των ενήλικων ασθενών όλης της χώρας στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο στις προσπάθειες δύο πνευμονολόγων που εργάζονται σε διαφορετικά νοσοκομεία της Αθήνας. Ειδικά στη βόρεια Ελλάδα δεν υπάρχει καν εξειδικευμένος, στο νόσημα, γιατρός για τους ενηλίκους, ενώ οι προσπάθειες της τελευταίας πενταετίας για την ίδρυση ανεξάρτητης μονάδας στο νοσοκομείο «Παπαγεωργίου» έμειναν στα χαρτιά, παρά τις θετικές γνωμοδοτήσεις του ΚΕΣΥ.

Πρόκειται, λοιπόν, για την πιο συχνή κληρονομική πάθηση στη λευκή φυλή, που προσβάλλει κυρίως το αναπνευστικό και το πεπτικό σύστημα, ενώ επιφέρει το θάνατο σε νεαρή ηλικία. Κύριο χαρακτηριστικό, η παραγωγή πυκνής βλέννας η οποία φράσσει τα διάφορα όργανα και τους πόρους του σώματος (κυρίως τους πνεύμονες και το πάγκρεας), με αποτέλεσμα τη βαριά παγκρεατική ανεπάρκεια από μικρή ηλικία και την εμφάνιση σοβαρών χρόνιων αναπνευστικών λοιμώξεων, που σταδιακά οδηγούν σε αναπνευστική ανεπάρκεια.

Οπως τόνισε σε χθεσινή συνέντευξη Τύπου η πνευμονολόγος Ελένη Πουλιού: «Δεν είναι δυνατόν να προσπαθούμε να παρατείνουμε στην Εντατική τη ζωή ενός 80χρονου για δύο μήνες και να αφήνουμε έναν ασθενή με κυστική ίνωση στην τύχη του να φτάσει τα 40 ταλαιπωρούμενος σε όλα τα νοσοκομεία της Ελλάδας, περιμένοντας τη γονιδιακή θεραπεία, διότι άλλη θεραπεία δεν υπάρχει...».

Εκτός από τη δημιουργία των κέντρων, αίτημα των ινοκυστικών, σύμφωνα με την πρόεδρο του Συλλόγου τους Αγγελική Πρεφτίτση, είναι και ο υποχρεωτικός προγεννητικός έλεγχος. Οπως εξήγησε, η γέννηση ασθενών παιδιών θα μπορούσε να αποφευχθεί, καθώς η κυστική ίνωση κληροδοτείται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως η μεσογειακή αναιμία. «Οι φορείς στην Ελλάδα υπολογίζονται σε 500.000. Μπορεί να μη νοσήσουν ποτέ, όμως είναι πιθανό να γεννήσουν παιδιά με τη βαριά αυτή νόσο».

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 14/11/2007