παπάδες κι ανθυμιάματα

Ακολουθεί αναδημοσίευση από την Ελευθεροτυπία:

Αγαπημένο μου μεταναστόπουλο,

Η πατρίς πενθεί. Οι καμπάνες χτυπούν ως άλλη Μεγάλη Παρασκευή. Οι δημόσιες υπηρεσίες κηρύχθηκαν σε κατάσταση πένθους. Τα σχολειά δεν κλείσαν για τους Τρεις Ιεράρχες, αλλά για τον μακαριστό. Νέα λέξη που προστέθηκε στο λεξιλόγιό μας. Οι συνταξιούχες νοικοκυρές επιδόθηκαν επί τριήμερον σε προσκύνημα στη Μητρόπολη. Ο αρχιεπίσκοπος εκοιμήθη. Γιατί όχι αναπαύτηκε; Υπέφερε σαν κοινός θνητός, που ούτως ή άλλως ήταν, και σε επίδειξη μεγαλοψυχίας θα παραδεχόμουν ότι αναπαύτηκε ο άνθρωπος. Αλλά η πατρίς πενθεί. Και τον κηδεύει ως αρχηγό κράτους. Που είναι και παραμένει. Ως πνεύμα τουλάχιστον. Αλλωστε ο ίδιος ο σημερινός πρωθυπουργός είχε λάβει μέρος σε ένα αντιδημοκρατικό δημοψήφισμα. Ναι, σε αυτήν τη χώρα μπορούν να γίνουν δημοψηφίσματα από θρησκευτικούς ηγέτες αμφισβητώντας συνταγματικά κατοχυρωμένες ελευθερίες. Οχι, αυτή η χώρα δεν είναι το Ιράν. Ούτε κανένα μέρος στο οποίο τα θρησκευτικά σχολεία μαθαίνουν γραφή και ανάγνωση Κορανίου στα παιδιά. Είναι απλώς μια χώρα που προσπαθεί να μεγαλώσει και, ενώ κινδυνεύει να γεράσει, δεν έχει ακόμη ξεπεράσει τις εφηβικές της ασθένειες. Εχει λοιπόν υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων. Απομεινάρι παλιών θλιβερών εποχών. Ομως η θρησκεία είναι τρέντι. Την εξάγουν ως σύγχρονοι σταυροφόροι οι πλανητάρχες βυθίζοντας την οικουμένη -θρησκευτικούλι ακούγεται αυτό- στη μισαλλοδοξία. Αλλά δείξε μου τον εχθρό σου να σου πω σε ποιον θα μοιάσεις. Με όλα αυτά τα θλιβερά συλλογίζομαι το κύμα αντιθρησκευτικότητας που έπληξε την Αργεντινή μετά την πτώση της χούντας, καθώς δικάστηκε ο πρώτος ιερέας συνεργάτης των βασανιστών και φονιάδων πριν από λίγο καιρό: οι εκεί παπάδες μετέφεραν στις αρχές τις εξομολογήσεις των αγωνιστών φυλακισμένων. Τόσο απλά. Ενώ ο εκλιπών απλώς μορφωνόταν εκείνη την εποχή. Αλλοι ήταν τότε οι προκαθήμενοι που ευλόγησαν την εκτροπή. Οι φωστήρες του, ίσως. Πάντως για να συνεχιστεί η ένδοξη παράδοση της παρεκτροπής ο Θεσσαλονίκης προσφώνησε την αυτού εξοχότητα τον τέως έκπτωτο μονάρχη και μάλιστα πριν από τους πρώην Προέδρους της Δημοκρατίας. Για να μην ξεχνιόμαστε. Και για να μη με πεις ρατσίστρια, θέλω να διευκρινίσω ότι δεν είμαι οπαδός καμιάς θρησκείας. Μερικούς αιώνες μετά τον Διαφωτισμό, που διέλαθε της εκκολαπτόμενης τότε χώρας, περίμενα οι άνθρωποι να κοιτάνε μπροστά απαλλαγμένοι από διαχωριστικά, μισάνθρωπα και μισογύνικα δόγματα. Αλλά αποδεικνύεται μακρύς ο δρόμος της αγάπης και της ελευθερίας.

Αυτά για την ώρα, σε ασπάζομαι η πατριδόπληκτος φίλη σου

ΥΓ. Του διατάγματος πένθους εξαιρέθηκαν οι ιδιωτικοί υπάλληλοι και άλλοι εργαζόμενοι -γιατί μήπως δεν είναι χριστιανοί αυτοί;. Επίσης δεν πενθούν οι Ικαριώτες. Οι τελευταίοι αυτοεξαιρέθηκαν.

-

ΙΩΑΝΝΑ ΣΩΤΗΡΧΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 01/02/2008