η Ελλάδα πότε πεθαίνει;

Όλοι γνώριζαν πως αυτό το σύστημα απαξιών του δημοσίου βίου όπου όλοι τα παίρνουνε κι όλοι κλέβουνε όσο μπορούν το κράτος αλλά εφόσον μας δίνει την ευκαιρία να κάνουμε τη δουλειά μας και να τα πάρουμε κι εμείς  άμα λάχει, δεν τρέχει τίποτα. Καμιά έγνοια για την νοοτροπία του έλληνα ο οποίος είναι σαφώς πιο μάγκας από τους άλλους και ζει καλύτερα από όλους τους ευρωπαίους με τα καλύτερα αυτοκίνητα, τα καλύτερα τσιμπούσια, τα καλύτερα καφέ και μπαρ και τον καλύτερο καιρό και τοπία. Ήδη από τη δεκαετία του 80’ που ο Παπανδρέου ο δεύτερος ο παπατζής έφερε την ευημερία στους έλληνες και μετέτρεψε την ήδη μετακατοχική νοοτροπία του έλληνα που ήθελε να τρώει συνεχώς μετά από τόση πείνα σε ανεξέλεγκτη ανάγκη για χλιδή, καταναλωτική υπερβολή και απληστία. Μητσοτάκης, Σημίτης, Καραμανλής συνέχισαν στο ίδιο μοτίβο μεταλλάσσοντας ο καθένας με τη σειρά του μόνο την μάσκα ενός καταστροφικά φιλελεύθερου μοντέλου ανάπτυξης και οικονομίας πάνω σε έναν λαό ολοένα πιο εθισμένο στην ευκολία ή την αναζήτησή της. Πιστωτικές κάρτες για όλους, δάνεια για όλους, χρηματιστηριακός τζόγος για όλους, μαύρα λεφτά για όλους ήταν το πραγματικό προεκλογικό σύνθημα για χρόνια του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, το μόνο που άλλαζε ήταν ο τρόπος που υπόσχονταν αυτήν την ευημερία και ο τρόπος που παρουσίαζαν την αντιφατική τους ηθικολογία στον αντίποδα της διαφθοράς που εν γνώσει τους διατηρούσαν. Και ο λαός να τους επικροτεί είτε λόγο οικονομικής και κοινωνικής αγραμματοσύνης είτε γιατί το βόλεμα ή την ελπίδα του βολέματος είχε γίνει τρόπος ζωής πλέον. Από την άλλη μια αριστερά συνεχώς διασπασμένη και υπό διάσπαση της διάσπασης, με διαφωνίες χωρίς ουσία και ξύλινο ή χάρτινο λόγο, με πανό και διαδηλώσεις, απεργίες και συνδικάτα σ’ ένα θέατρο που επαναλαμβάνονταν κάθε χρόνο, με το ίδιο σενάριο και μικρές αλλαγές στα σκηνικά και στους ηθοποιούς. Μια αριστερά ανίκανη να ορθώσει πραγματικό λόγο εγκλωβισμένη στους ένδοξους αγώνες της όπως η νεότερη Ελλάδα παρέμεινε εγκλωβισμένη στο ένδοξο παρελθόν της αρχαίας Ελλάδας.

Τέλη του 2009 και ο μέσος νεοέλληνας συνειδητοποιεί σιγά-σιγά πως τα πράγματα δεν πάνε καλά. Συγκεκριμένα, αυτό το είχε συνειδητοποιήσει ίσως πιο πριν αλλά πλέον αρχίζει να φοβάται πως τα πράγματα είναι πιο σοβαρά από άλλες φορές. Αρχίζουν να του φταίνε οι συνήθεις ύποπτοι Τούρκοι, Αμερικάνοι, Αλβανοί, Σκοπιανοί αλλά και να ξαναφέρνουν σε πρώτο πλάνο τους Ναζί που λεηλάτησαν την Ελλάδα στην κατοχή, τους Άγγλους που κλέψαν τα ελγίνεια, το πετρέλαιο που έχουμε και δεν μας αφήνουν να εξορύξουμε και τη χοληστερίνη που είχαμε όταν αυτοί ανακάλυπταν το κρέας.  Αρχίζουν να του φταίνε όλοι, εκτός από τον ίδιο, τον τίμιο ανθρωπάκο «Τίμιε άνθρωπε κυρ Παντελή», που ψήφιζε τόσα χρόνια ΠΑΣΟΚΟΝΔ, έκρυβε ότι μπορούσε από την εφορία, λάδωνε και λαδωνόταν αν χρειαζόταν, έδινε στους γιατρούς τα φακελάκια και το θεωρούσε φυσιολογικό και αναπόφευκτο, έπαιρνε τις επιδοτήσεις από την Ευρωπαϊκή ένωση και άνοιγε πολιτιστικά κέντρα με εσπρέσο, σουβλάκι, στριπτίζ και λαϊκά άσματα αλλά και με ολίγα αρχαία, Θεοδωράκη και Νταλάρα έτσι για να μην καρφωνόμαστε. Εκεί γύρω στις αρχές του νέου αιώνα πόνταρε στο χρηματιστήριο και πίστεψε πως θα γίνει πλούσιος, η απληστία του χτύπησε κόκκινα στα σκυλάδικα, στα αυτοκίνητα, στις κάρτες, στα ρούχα, στο σεξ με αλλοδαπές εξαναγκασμένες από την ευημερία του να γίνουν πόρνες. Μια εθνική ευαισθησία και ένας πατριωτισμός που καταναλώθηκε στο ότι όλοι μας ζηλεύουν και θέλουν το κακό μας. Καμία διαμαρτυρία για το τριτοκοσμικό περιεχόμενο της εθνικής παιδείας, της εθνικής υγείας, της εθνικής νοοτροπίας. Στο να φωνάζουμε πως η Μακεδονία είναι ελληνική και πως οι Τούρκοι παραβιάζουν τον αέρα και το νερό μας χωρίς να διερωτόμαστε πως οι αναχαιτίσεις και οι πολεμικές ασκήσεις γίνονται με αγορές εξοπλισμών εις βάρος της παιδείας, της υγείας και άλλων κοινωνικών αγαθών. Χωρίς να σκεφτόμαστε πως ψωνίζουμε όπλα από τα ίδια μαγαζιά που ψωνίζει και ο υποτιθέμενος εχθρός. 

Ας ελπίσουμε τα επόμενα χρόνια να φέρουν μια γενικότερη αφύπνιση του λαού  όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη και στον κόσμο. Ας ελπίσουμε αυτή η αναμενόμενη κατά τ' άλλα συγκυρία γενικότερης συρρίκνωσης της όποιας ευημερίας να ωφελήσει σε μια αλλαγή νοοτροπίας, σκέψης και να ωθήσει στην αναζήτηση μιας διαφορετικής ποιότητας ζωής με διαφορετικές αξίες από αυτές που αναπτύχθηκαν μεταπολεμικά. Διαφορετικά τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα για όλους αλλά κυρίως για τους έλληνες που βρίσκονται, δικαιολογημένα κατά την άποψή μου, στο μάτι του κυκλώνα. Είναι πλέον φανερό πως η μόνη λύση για κάτι καλύτερο είναι να μετατρέψουμε την συγκυρία σε ευκαιρία γιατί οικονομική ανάκαμψη δεν θα έρθει ποτέ, τουλάχιστον έτσι όπως θέλουν να την οραματίζονται οι κυβερνόντες και οι υποψήφιοι κυβερνήτες. Η ευκαιρία είναι να υπάρξει σταδιακή και βαθειά αλλαγή νοοτροπίας από δω και για τις υπόλοιπες γενιές. Μας έχει πάρει και μας έχει σηκώσει ήδη, ας προετοιμάσουμε τη αρχή μετά το τέλος. Διαφορετικά το τέλος θα μείνει τέλος, της Ελλάδας και της κάθε Ελλάδας.