ποιος φοβάται τον Αλέξη;

Ένα σχόλιο για την εκλογή νέου προέδρου του Συνασπισμού.

Καταρχήν, μερικές διευκρινήσεις. Δεν είναι σκοπός ούτε δικός μου, ούτε των συνεργατών μου νομίζω, αυτό το Blog να κομματικοποιηθεί. Αυτό δε σημαίνει σε καμιά περίπτωση πως δεν είναι πολιτικοποιημένο. Από την άλλη πλευρά θα ήθελα να ξεκαθαρίσω την προσωπική μου θέση και όχι απαραίτητα του Sensedplace. Για να μην δημιουργηθούν εντυπώσεις του τύπου ότι κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου, δεν αρνούμαι την προσωπική μου έντονη συμπάθεια (η οποία δεν είναι απαραίτητα και ταύτιση) με την πορεία και τις ιδέες του ΣΥΝ από την εποχή Αλαβάνου ως σήμερα τουλάχιστον. Αυτά για να είμαι ξεκάθαρος με τη θέση που παίρνω στο παρακάτω σχόλιο.

Από τότε που παρακολουθώ το ελληνικό πολιτικό σκηνικό, δηλαδή τα τελευταία 15 χρόνια περίπου, έχω δει αρκετές αλλαγές ηγεσίας σε κόμματα. Είναι η πρώτη φορά (και μακάρι κάποιος πιο ενημερωμένος να με διαψεύσει) που με την εκλογή ενός νέου προέδρου σε ένα κόμμα, τα δυο από τα τέσσερα κοινοβουλευτικά κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ, δια μέσω στελεχών τους, αντί να συγχαρούν και να ευχηθούν καλή πορεία στον νέο πρόεδρο, τον κριτικάρουν με τον πιο αυθαίρετο και άγονο τρόπο.

Χαίρομαι που τους προκαλεί τόσο φόβο ο Αλέξης Τσίμπρας που είναι άνθρωπος της γενιάς μου η οποία τσαλαπατιέται εδώ και καιρό από τους πιασμένους της γενιάς του πολυτεχνείου. Για αυτό και μόνο, δηλαδή για το φόβο που τους προκαλεί ο Αλέξης, εγώ τον συγχαίρω διπλά. Το στοίχημα είναι να ανταποκριθεί στους φόβους τους...

Μπορεί να μην με αντιπροσωπεύει σχεδόν καθόλου ο πολιτικός λόγος του Γιώργου Παπανδρέου αλλά λέει κατά καιρούς μερικές χαριτωμένες ατάκες, όπως τότε που απευθυνόμενος μέσα στη βουλή στην κυρία Παπαρήγα της είπε να σταματήσει να κάνει τον αριστερό ψάλτη της Δεξιάς. Το ΠΑΣΟΚ τουλάχιστον κρατάει τα προσχήματα και σε επίσημο επίπεδο είναι τζέντλεμαν συγχαίροντας τυπικά τον νέο πρόεδρο του ΣΥΝ. Μόνο ο ψυχαναλυτής του, ο κύριος Πάγκαλος, βγήκε να μαρτυρήσει τους εφιάλτες που προξενεί στο κόμμα του αυτή η εκλογή. Το ΚΚΕ όμως επιτίθεται ευθέως μέσω της γενικής γραμματέας του. Τόσο πολύ τους βολεύει αυτό το 8% και φοβούνται μην το χάσουν; Έτσι κι αλλιώς προσδοκίες για υψηλότερα ποσοστά δεν έχει ούτε ο καλύτερος οπαδός τους.

Είναι γεγονός πως δεν υπάρχει πιο βολικό κόμμα για τη δεξιά μέσα στη βουλή από το ΚΚΕ. Το ιστορικό αυτό κόμμα κρατάει ένα μέρος της αριστεράς όμηρο στα ίδια και στα ίδια, στον ακίνδυνο ξύλινο λόγο και πράξεις, στο ιδεολογικό βόλεμα, χωρίς αναζητήσεις, χωρίς μέλλον, μόνο με κάτι γερές μεν σκουριασμένες δε, βάσεις. Η καθοδήγα (για να χρησιμοποιήσω το λεξιλόγιο του Χρόνη Μίσσιου) παραμένει δύστροπη και οπισθοδρομική του κερατά. Φυσικό είναι να τους φοβίζουν οι αριστερές αναταράξεις οι οποίες μπορεί να ξυπνήσουν μερικούς απ’ τους καθοδηγούμενους.

Ναι ρε σύντροφοι προτιμώ τους κουραμπιέδες από τον χαλβά και τους ζωντανούς από τους πεθαμένους !