- Έκανες καλό ταξίδι; Ρώτησα.
- Κοντά είναι, απάντησε. Νόμιζα ότι ήταν πιο μακριά.
- Έφτασες νωρίς, παρατήρησα.
Κοίταξε το διαμαντόδετο ρολόι της.
- Όχι και τόσο!... Είναι πέντε παρά είκοσι πέντε.
- Τέσσερις και είκοσι εννέα, διαμαρτυρήθηκα. Πας πολύ μπροστά.
- Σ’ ενοχλεί αυτό;
Είχε πάρει ένα χαδιάρικο ύφος που μου χτύπαγε στα νεύρα.
- Σίγουρα. Έχω κι άλλα να σκεφτώ εκτός απ’ τη διασκέδαση.
- Λη, ψιθύρισε, μη γίνεσαι κακός!...
- Θα γίνω καλός όταν θα τελειώσει η δουλειά μου.
- Σε παρακαλώ Λη, επανέλαβε. Θα... Είμαι...
Σταμάτησε. Είχα καταλάβει, αλλά έπρεπε να το πει.
- Για εξηγήσου, είπα.
- Θα κάνω παιδί, Λη.
- Εσύ, είπα, κουνώντας απειλητικά το δάχτυλό μου, έκανες αταξίες με κάποιον άντρα. Γέλασε, αλλά το πρόσωπό της έμεινε συνοφρυωμένο και γεμάτο αγωνία.
- Λη, πρέπει να με παντρευτείς όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, αλλιώς θα γίνει τρομερό σκάνδαλο.
- Α μπα, τη διαβεβαίωσα. Αυτά τα πράγματα συμβαίνουν κάθε μέρα.
Μπόρις Βιάν «Θα φτύσω στους τάφους σας»
εκδόσεις γράμματα, μετάφραση Πέτρος Κωστόπουλος
Προτότυπη έκδοση στα Γαλλικά - 1946
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου